Roztocza u psów - metody leczenia i zapobiegania

Witam wszystkich! Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem, jak mój pies zaczął swędzić regularnie, a następnie stracił kępki włosów, byłem bardzo podekscytowany.

W tym czasie nie miałem dużego doświadczenia w opiece nad zwierzętami, więc chwila była stresująca.

Na szczęście mój dziadek pracował kiedyś jako weterynarz. Pomógł mi zdiagnozować zagrożenie dla mojego zwierzaka i się go pozbyć. Chcesz poznać wszystkie szczegóły dotyczące roztoczy świerzbu i skutecznych metod leczenia? Teraz opiszę najskuteczniejsze sposoby.

Sarcoptosis i Noothedrosis - roztocza swędzące u psów

Świerzb u psów - sarkoptoza i notothedroza. Zgodnie z objawami i zdjęciami właściciele nauczą się odróżniać chorobę i leczyć świerzb u psów w domu.

Świerzb u psów, w klasycznym znaczeniu tego stanu, jest powodowany przez dwa patogeny - mikroskopijne roztocza Sarcoptes cams i Notoedres cati.

Patogeny te pasożytują nie tylko u psów - powodują podobne objawy swędzącego świerzbu u wszystkich drapieżników, w tym kotów. Z tego powodu możliwa jest infekcja między różnymi gatunkami. Osoba nie zostaje zarażona tą chorobą.

Rozmiar dorosłych kleszczy nie przekracza 0,5 mm, a biorąc pod uwagę cechy pasożytnictwa wewnątrz warstw skóry, nie można ich odróżnić gołym okiem. Z tego powodu dokładna diagnoza sarkoptozy lub notoedrozy jest możliwa tylko w laboratorium weterynaryjnym pod mikroskopem.

Zakażenie świerzbem u psów występuje głównie przez kontakt. Możliwa jest również pośrednia ścieżka przenoszenia kleszczy przez artykuły gospodarstwa domowego. Zjawisko to obserwuje się szczególnie wtedy, gdy stężenie pasożytów u chorego psa jest wyjątkowo wysokie, a następnie na żywym kleszczu można znaleźć żywe kleszcze i ich jaja.

Nawożenie następuje na powierzchni skóry psa. Po - samica gryzie się w grubość skóry i składa jaja w ilości od 20 do 50. Pod koniec składania jaja ponownie wychodzi na powierzchnię, gryząc nowe kanały, aby uzyskać dostęp do swoich jaj.

Cykl rozwoju roztoczy świerzbu składa się z czterech etapów - jaja, protonymph, teleonymph i dorosły. Tylko ostatnia forma jest dojrzała seksualnie.

W przeciwieństwie do świerzbu ucha, sarkoptoza i notothedroza nie rozwijają się na skórze wewnętrznej powierzchni małżowiny usznej i kanału słuchowego. Oprócz otodektozy, przynajmniej w jej pierwszych stadiach, nie można spotkać się w żadnym miejscu w ciele, z wyjątkiem obszaru uszu.

Ten stan rzeczy jest głównym warunkiem, który pozwala nawet bez szczegółowej diagnostyki laboratoryjnej rozróżnić między uchiem a swędzącym (klasycznym) świerzbem u psów.

Dlaczego świerzb jest niebezpieczny?

Roztocza świerzbu są agresywnymi pasożytami zewnętrznymi, które nie opuszczą gospodarza niezależnie. Układ odpornościowy organizmu psa zapewnia nieocenione wsparcie w walce ze świerzbem, ale prędzej czy później choroba nadal się rozwija.

Z tego powodu leczenie należy rozpocząć jak najszybciej, aż zwierzę całkowicie pozbędzie się pasożytów.

Ciężkie swędzenie jest głównym objawem świerzbu u psów, który objawia się po pojawieniu się pierwszych dorosłych osobników z jaj złożonych przez samicę. Jak pamiętamy, okres ten wymaga średnio około 15 dni - to właśnie ten czas określa czas wystąpienia pierwszych objawów po początkowej infekcji.

Opisujemy główne stany patologiczne, które najbardziej wpływają na ciało psa podczas rozwoju świerzbu.

Swędzenie samo w sobie nie jest niebezpieczne, ale ma raczej silny patologiczny wpływ na zachowanie zwierzęcia. Pies ciągle swędzi, zmniejsza apetyt, dochodzi do wyczerpania, co z kolei jest niezwykle szkodliwe dla ogólnego stanu odporności.

W miarę wzrostu populacji pasożytów wzrasta liczba toksycznych produktów ich żywotnej aktywności, które bezpośrednio przedostają się do krwioobiegu, powodując ogólne reakcje toksyczne.

Bolesne stany zapalne skóry rozwijają się w ogniskach świerzbu - zapaleniu skóry, które z czasem pokrywa się gęstą, suchą skórką.

Obecność skorupy komplikuje dostęp powietrza do ogniska patologicznego, powodując w ten sposób bardziej aktywną reprodukcję mikroflory ropno-gnilnej. W rezultacie na skórze psów w kolejnych stadiach świerzbu można znaleźć śmierdzące ogniska ropnej infekcji, które wpływają na głębsze warstwy skóry.

W miarę postępu choroby liczba kleszczy na zwierzęciu wzrasta, a dodatkowe procesy patologiczne pogarszają stan, powodując rozwój uogólnienia choroby.

Zwierzę traci dużą wagę, prawie nie je, występują poważne zaburzenia metaboliczne, wzrost liczby eozynofili, spadek liczby czerwonych krwinek i hemoglobiny.

Obraz ten znajduje odzwierciedlenie w naruszeniu normalnego funkcjonowania układu oddechowego i sercowo-naczyniowego, aw ciężkich, zaawansowanych postaciach choroby świerzb u psów jest śmiertelny.

Objawy

Pierwsze objawy sarkoptozy i noterozy u psów są różne. Dotyczy to przede wszystkim lokalizacji świerzbu. Sarcoptoza rozwija się głównie w głowie, okolicy klatki piersiowej, u nasady ogona, a także w części brzusznej ciała, gdzie jest mniej włosów.

Charakterystycznym objawem sarkoptozy u mężczyzn jest pojawienie się ognisk na napletku.

Głównym charakterystycznym objawem sarkoptozy i notothedrozy jest oczywiście swędzenie.Niemal przy pierwszych widocznych objawach choroby pies zaczyna swędzić aktywnie, co przyciąga uwagę jego właściciela.

Warto zauważyć, że objawy świerzbu u psów, niezależnie od rodzaju patogenu, rozwijają się stopniowo i krok po kroku, a leczenie będzie prawie takie samo na każdym etapie.

Warunkowe stadia rozwoju choroby

Pojawienie się ognisk zaczerwienienia na skórze. Z reguły na tym etapie właściciele rzadko samodzielnie określają taki znak, ponieważ nie wszyscy badamy skórę psa pod włosami, zaraz po tym, jak pies podrapał się po twarzy. Chociaż jest to jedna z podstawowych zasad wczesnego przewidywania świerzbu.

Tworzą się małe krosty - czerwone kropki na skórze wypełnione płynną zawartością, świerzb wyczerpuje płaszcz. Podczas czesania pies uszkadza cienką skorupę krost, ich zawartość nawilża skórę.

Skóra w ogniskach patologicznych zgrubia, sierść wypada coraz bardziej intensywnie. Podarte cząsteczki naskórka powstają na dużych ilościach włosów i skóry w dużych ilościach i można zaobserwować zjawisko przypominające duży łupież.

Gdy czesanie do krwi staje się bardziej dotkliwe, strupy u psów są dodawane do twardych skorup, skóra staje się bardzo szorstka, pęka do krwi, traci elastyczność i obserwuje się efekt słoniowacizny. Resztki sierści, w której sierść była długa i gruba, odpadają wraz z produktami zapalenia skóry, tworząc rodzaj filcu.

Ogniska świerzbu zaczynają rozprzestrzeniać się po całym ciele zwierzęcia. Pies traci na wadze, traci apetyt, ciągle swędzi. Oprócz zmian, płaszcz staje się matowy, włosy wypadają na strzępy na całym ciele. Śmierć zwierzęcia występuje głównie z powodu silnego wyczerpania.

Bardzo często obserwuje się rozwój równoległych chorób zakaźnych. W obecności robaków pasożytniczych u psa śmiertelność jest półtora raza wyższa.

Warto zauważyć, że te objawy świerzbu u psów mogą również występować nieswoiście - niektóre objawy kliniczne mogą wypaść z obrazu. Z tego powodu tylko dokładna diagnostyka laboratoryjna, jak już wspomniano, może potwierdzić lub obalić sarkoptozę lub notoedrozę.

Jak odróżnić świerzb od innych chorób

Psy jednak, podobnie jak inne zwierzęta mięsożerne, mają stosunkowo niewielką liczbę chorób, które mają objawy podobne do świerzbu. Ta sytuacja znacznie upraszcza proces diagnostyki różnicowej, w tym w domu.

Świerzb psi należy odróżnić od następujących chorób:

Warto jednak zauważyć, że ogniska alergiczne znacznie szybciej łysieją i rozprzestrzeniają się po ciele wolniej. Ponadto w tym przypadku na skórze psa nie tworzą się strupki naskórka.

Aby właściciel mógł samodzielnie odróżnić wyprysk od swędzącego świerzbu, należy przede wszystkim poszukać przyczyny rozwoju alergii w historii utrzymywania psa lub przeprowadzić diagnozę terapeutyczną. W takim przypadku zwierzę jest leczone przeciwko świerzbu, a jeśli efekt nie zostanie zaobserwowany, warto znaleźć inny powód pojawienia się patologicznych ognisk na skórze.

Pomimo złożoności objawów i aktywnego postępu świerzbu u psów, leczenie, jeśli jest prawidłowe, umożliwia szybkie wyleczenie. Pod wieloma względami efekt ten obserwuje się ze względu na bezpośredni wpływ leków na ciała pasożytów i prawie całkowity brak patologicznego działania leków na ciało zwierzęcia.

Najbardziej skuteczne schematy leczenia

W dużych budach kąpanie psów w roztworze aktywowanego kreolinu, heksaliny, heksatalu lub koloidalnej siarki jest uważane za najlepsze leczenie przeciw zarysowaniom. Ogromna kąpiel zwierząt może prawie jednocześnie pozbyć się choroby. Jednak w domu takie leczenie może stać się zbyt skomplikowane.

W domu można zastosować następujące leczenie: dotknięte zmiany na ciele psa są dokładnie wycierane 50-60% roztworem podchlorynu (tiosiarczan sodu, antichlor), zapobiegając lizaniu zwierzęcia przez leczone obszary.

Jeśli występują trudności z uzyskaniem powyższych leków, możesz pójść w jeszcze prostszy sposób, wstrzykując psu podskórnie Ivomec (iwermektynę) w dawce 250-300 mcg na kilogram masy psa. Lek można kupić w dowolnej aptece weterynaryjnej.

Do iniekcji stosuje się zwykłą medyczną strzykawkę jednorazowego użytku. Jeśli nie masz doświadczenia w ustawianiu zastrzyków, możesz dowiedzieć się więcej o procedurze wstrzykiwania z tego artykułu.

Do przeciwpasożytniczego leczenia świerzbu u psów, zarówno sarkoptozy, jak i notothedrozy, za pomocą zastrzyków można stosować dowolne leki oparte na iwermektynie - baimek, ivomek, tsememek, newmek, ivermec, ekomektyna i inne, w dawkach wskazanych w adnotacjach dla odpowiedniego leku.

Maść siarkowa jest wyjątkiem, ale liczba zabiegów powinna być częsta, patologiczne ogniska należy chronić przed lizaniem psa, a zapach maści jest dość nieprzyjemny. Z tych powodów leczenie świerzbu maścią siarkową u psów i innych zwierząt domowych jest coraz rzadziej stosowane.

Dla tych naszych czytelników, którzy nadal wolą miejscowe leczenie świerzbu ze swoim zwierzakiem, zalecamy następujący lek.

Żel Amidel NEO - najłatwiejszy i najskuteczniejszy sposób leczenia świerzbu u psów

W praktyce weterynaryjnej szeroko stosuje się lek domowy - żel Amidel NEO (API-SAN LLC, Moskwa). To narzędzie jest dość skuteczne przeciwko sarkoptozie i notothedrozie u psów, które jest zalecane do stosowania w domu.

Takie podejście jest z pewnością wygodne dla właścicieli, którzy nie mają okazji odwiedzić kliniki weterynaryjnej podczas leczenia swojego zwierzaka, a także nie pokonali strachu przed wstrzyknięciem.

Amidel Gel to preparat złożony do stosowania zewnętrznego, który zawiera następujące składniki.

Tsiflutrin to syntetyczny pyretroid, który ma szkodliwy wpływ na kleszcze. To narzędzie jest bezpieczne dla samego psa, ponieważ nie ma zdolności wchłaniania się do krwi, działając tylko w górnych warstwach naskórka, gdzie koncentruje się większość pasożytów.

Lidokaina jest miejscowym środkiem znieczulającym, który znacznie zmniejsza efekt swędzenia już kilka minut po nałożeniu żelu, bezpośrednio wpływając na receptory nerwowe zwierzęcia. Tak więc jakość swędzenia u psa jest znacznie zmniejszona, co pozytywnie wpływa na jego zachowanie i wznawia apetyt.

Chloramfenikol jest lekarstwem na wiele antybiotyków o szerokim spektrum działania. Lek niszczy bakterie powodujące powikłania świerzbu występujące w miejscu drapania, wykluczając w ten sposób rozwój ropnego i gnilnego stanu zapalnego w ognisku patologicznym.

Gliceryna, dimetylosulfotlenek, glikol polietylenowy-400 to środki pomocnicze, które zmiękczają twarde skorupy i górne warstwy skóry, co poprawia penetrację leków do głębszych warstw naskórka, poprawiając w ten sposób efekt terapeutyczny.

W rezultacie żel Amidel NEO jest uważany za jeden z najlepszych domowych metod leczenia zewnętrznego w początkowych stadiach świerzbu u psów. W szczególnie zaawansowanych przypadkach choroby zalecamy stosowanie tego narzędzia w połączeniu z zastrzykami iwermektyny.

Leczenie Amidel prowadzone jest do momentu ustąpienia objawów sarkoptozy i notothedrozy. Z reguły wystarcza od 2 do 5 zabiegów w odstępie tygodnia.

Podsumowując, warto zauważyć, że cena żelu Amidel NEO jest dość niska i w momencie pisania tego artykułu wynosi od 170 do 190 rubli za 10-gramowy dozownik strzykawkowy. Ta ilość wystarcza na pełny kurs leczenia psa. Jednak przy złożonym zaniedbanym przebiegu choroby zaleca się zaopatrzenie w dużą ilość leku.

Sarkoptoza, nużyca i otodektoza u psów: metody leczenia

Świerzb to zaraźliwa choroba psów wywołana przez kleszcze Sarcoptesscabeivarcanis. Przeniesienie następuje zwykle poprzez bezpośredni kontakt z dotkniętymi zwierzętami, rzadziej zwierzęta zarażają się przez kontakt ze środowiskiem. Zwierzęta mogą być również nosicielami bez objawów klinicznych.

Kleszcz nie może istnieć poza hostem przez długi czas. Jego cykl życia wynosi od 10 do 21 dni. Klinicznie świerzb objawia się silnym świądem.

W 90% przypadków u psów dotkniętych świerzbem obserwuje się „odruch ucho-stopa” - pies próbuje drapać, podrażniając krawędź małżowiny usznej, ale obserwuje się to również ze swędzeniem alergicznym. Aby potwierdzić diagnozę, wykonuje się mikroskopię powierzchownych zeskrobań skóry, co daje pozytywny wynik u 30-50% psów ze świerzbem.

Przy ujemnym wyniku mikroskopii zeskrobań przeprowadza się próbne leczenie. W Europie specyficzne przeciwciała są wydzielane u psów z sarkoptozą przez ponad 6 tygodni. Przy prawidłowym przeprowadzeniu specyficzność i czułość tego badania przekracza 90%.

Świerzb można leczyć różnymi lekami przeciwpasożytniczymi. Selamektyna jest częścią środka zewnętrznego zarejestrowanego w wielu krajach w leczeniu świerzbu.Umawiam go trzy razy, co 2 tygodnie.

Być może leczenie lekami układowymi zawierającymi iwermektynę lub oksym milbemycyny. W leczeniu sarkoptozy u psów przepisuję oksym milbemycyny doustnie w dawce 2 mg / kg 2 razy w tygodniu przez 3-4 tygodnie.

Iwermektyny nie należy podawać psom ras Collie, ponieważ rasy te mają poważne skutki uboczne. U psów innych ras możliwe są również działania niepożądane, takie jak ataksja, bradykardia, rozszerzone źrenice, zatrzymanie oddechu, zwiększone wydzielanie śliny, utrata przytomności, drżenie.

Przy pierwszym zastosowaniu psom przepisuje się 50–100 μg / kg werimektyny doustnie lub podskórnie raz dziennie, a dawkę stopniowo zwiększa się do 150–300 μg / kg, następnie zalecam stosowanie tej samej dawki raz w tygodniu przez trzy tygodnie.

Właściciele powinni uważnie monitorować stan zwierzęcia podczas całego kursu. Jeśli wystąpią działania niepożądane, należy natychmiast przerwać stosowanie iwermektyny.

Czternaście psów z świerzbem było leczonych przez prawnika dwa razy w odstępie miesiąca, w warunkach laboratoryjnych. Kleszczy nie znaleziono w miesiąc po pierwszym leczeniu, łysienie zmniejszyło się o 80%.

Test opierał się na zasadzie nie mniejszej wydajności, to znaczy jego celem było wykazanie, że kombinacja imidacloprid / moksydektyna jest nie mniej skuteczna niż selamektyna we wskazanym schemacie stosowania. Podobne wyniki uzyskano w innym badaniu.

W przypadku zwiększonego swędzenia na początku leczenia przepisywane są glikokortykoidy w dawce 1 mg / kg dziennie przez 3-4 dni. U większości pacjentów remisja następuje po 4 tygodniach, ale w niektórych przypadkach konieczne jest kontynuowanie leczenia do 8 tygodni. Zwierzęta będące w kontakcie z pacjentem również wymagają leczenia.

Demodekoza

Demodekoza występuje u psów z patologicznym rozmnażaniem kleszczy Demodexcanis, zlokalizowana demodekoza nie jest poważną chorobą i zwykle ustępuje po 6-8 tygodniach, ale proces ten może potrwać kilka miesięcy.

Uogólniona forma nużycy jest poważniejszym zagrożeniem dla zwierzęcia. Charakteryzuje się łysieniem, strupami, grudkami i krostami, występującymi głównie na pysku i kończynach, a następnie rozprzestrzeniającymi się po całym ciele.

Możliwe są również objawy kliniczne, takie jak trądzik, rumień, łuszcząca się i tłusta skóra. Swędzenie zwykle nie jest ciężkie, ale w przypadku wtórnego zakażenia bakteryjnego może się nasilić. W ciężkich przypadkach możliwa jest gorączka i limfadenopatia.

Diagnozę potwierdza mikroskopia głębokich zeskrobań skóry. Prawidłowo wykonana mikroskopia włosów jest również przydatna w potwierdzeniu diagnozy, szczególnie w przypadku zmian skórnych w kufie i stopach. W rzadkich przypadkach diagnoza opiera się na biopsji skóry.

Najczęstsze środki przeciw kleszczom zawierają amitraz lub makrocykliczne laktony. Aby zapobiec pogorszeniu i wznowieniu objawów klinicznych niesterylnych kobiet z uogólnioną postacią nużycy, zaleca się usunięcie jajników.

Zaburzenia ogólnoustrojowe, takie jak nowotwór, niedoczynność tarczycy lub hiperadrenokortykoza, mogą powodować uogólnioną demodekozę i słabą odpowiedź na leczenie. Niektóre psy mogą wyzdrowieć bez stosowania środków przeciwbólowych, jeśli pierwotna choroba zostanie wyeliminowana.

Amitraz jest akarycydem amidowym. Przed użyciem należy usunąć strupy (najlepiej użyć szamponu o działaniu przeciwbakteryjnym). Pies powinien całkowicie wyschnąć przed leczeniem amitrazem.

Przetwarzanie odbywa się w dobrze wentylowanym miejscu, w gumowych rękawiczkach. Osoby z astmą są zachęcane do poproszenia kogoś o wykonanie leczenia. Podczas przetwarzania pies powinien stać w pojemniku z roztworem amitra.

Amitraz może mieć tymczasowy efekt uspokajający przez 12–24 godzin. Przy ciężkim owrzodzeniu skóry należy najpierw poprawić jej stan za pomocą szamponów przeciwbakteryjnych i antybiotyków.

Stężenie roztworu i częstotliwość leczenia wpływają na skuteczność leczenia. Raz w tygodniu zalecam 0,06% rozwiązanie. Psy nie powinny być kąpane ani nawilżane podczas leczenia. Skuteczność leczenia amitrazem, zgodnie z wynikami różnych badań, wynosi 70-100%.

Niektóre badania pokazują skuteczność iwermektyny doustnie w dawce 0,3 mg / kg dziennie. Możliwe działania niepożądane i sposób zwiększenia dawki podano powyżej (patrz świerzb).

Oksym milbemycyny można stosować do leczenia demodekozy doustnie raz dziennie w dawce 2 mg / kg. Jego zaletami w stosunku do amitozy są wygodniejszy schemat dawkowania i mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych.

Jednak w przypadku dużych psów leczenie może być bardzo kosztowne. Wydajność jest porównywalna z amitrazem. Milbemycyna jest nadal stosowana przez 4 tygodnie po drugim negatywnym wyniku mikroskopii wynikającym z głębokiego skrobania skóry.

W trzech badaniach roztwór moksydektyny w dawce 0,2-0,4 mg / kg doustnie raz dziennie stosowano w leczeniu uogólnionej demodekozy. W sumie w trzech badaniach wzięło udział 52 psy, z których 41 to szczenięta.

Moksydektyna 2,5% wraz z imidaclopridem 10% jest częścią leku Lawyer w formie spot-on, zarejestrowanego przeciwko wielu pasożytom zewnętrznym i zewnętrznym.

W badaniach laboratoryjnych na 18 psach z uogólnioną postacią nużycy, Advocate doprowadził do imponującej poprawy stanu psów i zmniejszenia populacji kleszczy o ponad 95% po 5 miesięcznych kuracjach.

Kolejne badanie w Europie obejmowało 72 psy, podzielone na 2 losowe grupy, które wykorzystano jako prawnik (moksydektyna 2,5% / imidaklopryd 10%) lub oksym milbemycyny (jako kontrolę).

Zwykle psy z uogólnioną postacią nużycy powinny być badane co 2-4 tygodnie za pomocą mikroskopii skrobów skórnych w celu oceny skuteczności leczenia. Skrobanie powinno odbywać się w tych samych punktach. W przypadku braku ulepszeń konieczna jest zmiana leczenia.

Niemal zawsze nużycy towarzyszy wtórne ropne zapalenie skóry wywołane głównie przez Staphylococcusintermedius.Spośród bakterii Gram-ujemnych najczęstsze to Proteusmirabilis i Pseudomonasaeruginosa.

Dlatego właściwe będzie przepisywanie środków przeciwdrobnoustrojowych przez 3-8 tygodni. Oprócz ogólnoustrojowych antybiotyków często stosuje się szampony przeciwbakteryjne do usuwania strupów i działania powierzchniowego na bakterie.

Roztocza

Roztocza ucha (Otodectescynotis) - swobodnie poruszające się kleszcze, które rozwijają się ze stadium jajowego do dorosłego w ciągu 3 tygodni, przechodząc przez stadium larwalne i 2 stadia nimfy. Po złożeniu jajko jest mocowane na powierzchni.

Po 4 dniach okresu inkubacji larwa wykluwa się z jaja, które aktywnie je przez 3-10 dni, odpoczywa przez jeden dzień i zamienia się w protonympha, a po stopieniu przechodzi do stadium deutrofii. Dorosły samiec zapładnia kobiecą deutrofię, a ona z kolei składa jaja.

Kleszcze mogą żyć w środowisku przez 8-12 tygodni. Zakażenie występuje w sposób bezpośredni lub pośredni. Kleszcze i jaja mogą przyczepiać się do pcheł, które mogą przenosić je na inne zwierzę.

Kleszcze żywią się resztkami nabłonka i płynami tkankowymi na powierzchni skóry. Powodują silne podrażnienie i powstawanie dużych czerwonobrązowych strupów w uszach.

Kleszcze występują również w innych częściach ciała, szczególnie na szyi, w okolicy krzyżowej i na ogonie. Pasożyty są łatwo przenoszone z jednej osoby na drugą i są szczególnie częste u szczeniąt.

W leczeniu otodektozy stosuje się środki zewnętrzne, które stosuje się na skórę lub bezpośrednio do uszu, a także leki ogólnoustrojowe.

Iwermektyna, permetryna, selamektyna i fipronil okazały się skuteczne zgodnie z wynikami różnych badań. Skuteczność leku Advokat (imidacloprid 10% / moksydektyna 2,5%) przeciwko roztoczom u psów wynosi ponad 98%. W większości przypadków wystarczy jedno leczenie.

Objawy i leczenie świerzbu u psów (ryzyko zakażenia człowieka!)

Świerzb u psów jest przenoszony przez kontakt z zarażonymi osobnikami. Choroba wywołana przez kilka rodzajów kleszczy stwarza wiele problemów zwierzętom i ich właścicielom.

W zależności od pasożytniczego kleszcza znalezionego na ciele zwierzęcia świerzb dzieli się na następujące typy. Rodzaj świerzbu zależy od wykrytego kleszcza.

Sarcoptosis

Choroba jest niesezonowa i bardzo zaraźliwa. Jest to spowodowane przez Sarcoptes canis - kleszcza, który wnika głęboko w skórę, wykonując ruchy i składając jaja. Przeczytaj więcej na ten temat w tym materiale.

Ulubionym siedliskiem kleszcza tego gatunku jest miejsce pokryte krótkimi włoskami. Najczęściej kleszcz znajduje się na głowie (nos, brwi, uszy) i kończynach (w miejscach zgięć stawów).

Sarkoptoza często występuje na nosie psa.

Objawy. W przypadku sarkoptozy pies ciągle swędzi. Główne znaki, których trudno nie zauważyć:

Aby zidentyfikować przyczynę choroby, musisz udać się do weterynarza. Wykona głębokie skrobanie i dopiero potem dokona dokładnej diagnozy.

Świerzb ucha - otodektoza i jej objawy

Kleszcz wypełnia ucho psa i powoduje swędzenie. Świerzb ucha najczęściej diagnozuje się u psów psów ze zwisającymi uszami. Obwisłe uszy są doskonałym siedliskiem kleszczy Otodectes cynotis.

Zakażenie następuje przez kontakt z zakażonym zwierzęciem, a następnie kleszcz zostaje zaludniony w małżowinie usznej lub przewodzie słuchowym psa. Ruch kleszczy, ich źródła utrzymania i ciągłe gryzienie powodują swędzenie u psa.

Objawy. W przypadku świerzbu ucha pies często przechyla głowę w kierunku chorego ucha. Kręci głową i ociera się o przedmioty nie tylko w domu, ale także na ulicy. Z powodu ciągłego tarcia i drapania powstają krwawiące rany, które często ropieją i powodują ból zwierzęciu.

Gdy odpady roztoczy gromadzą się w małżowinie usznej, można tam zobaczyć ciemną masę podobną do kawałków ziemi. Klej o nieprzyjemnym zapachu.

Funkcje. Choroba prowadzi do głuchoty zwierzęcia, ponieważ kleszcz wpływa nie tylko na zewnętrzny kanał słuchowy, ale także dociera do ucha środkowego i wewnętrznego, docierając do opon mózgowych.

Dlatego przy pierwszych oznakach kleszcza w uszach należy przystąpić do leczenia psa. Aby postawić prawidłową diagnozę, weterynarz zdecydowanie zaleci analizę laboratoryjną biomateriału.

Heyletioza

Heyletioza często występuje na grzbiecie psa. Pityripe bezpańskie świerzb jest jednym z najbardziej zakaźnych świerzbu u psów. Bardzo rzadko obserwuje się u ludzi, więc nie bój się infekcji ze strony zwierzaka.

Swędzący kleszcz Cheyletiella yasguri żyje na powierzchni skóry, jego głównym pokarmem są martwe komórki naskórka i płyn tkankowy. Ulubionymi miejscami pasożytnictwa są grzbiety, szyja, uszy.

Objawy. Aby rozpoznać chorobę na czas, należy znać jej główne objawy:

1. Częściowe wypadanie włosów. Wełna rozpada się na strzępy, w niektórych miejscach brzydko zwisa;
2. Pojawienie się obszarów z dużym łupieżem. Jeśli przyjrzysz się bliżej temu łupieżowi, zobaczysz jego ruch - jest to ruch kleszczy nad ciałem psa.
3. czesanie dotkniętych obszarów z powodu swędzenia;
4. zapalenie i ropienie w miejscach uszkodzeń, pojawienie się strupów strupowych.

Knothedroza

Noothedroza rozprzestrzenia się szybko i jest uważana za zaraźliwą. Po zarażeniu Notoedres cati u psa zdiagnozowano nothedrosis.

Objawy infekcji:

• pęcherzyki lub guzki na skórze (najczęściej na głowie, brwiach, nosie, uszach);
• postępowi choroby towarzyszy wypadanie włosów w dotkniętych obszarach i pojawienie się fałd na skórze.

Demodekoza

Demodekozę rozpoznaje się na tle obniżenia odporności u psa. Kleszcz Demodex canis jest obecny na skórze zdrowych zwierząt; jego nieprawidłowe rozmnażanie jest spowodowane dziedziczną predyspozycją lub osłabionym układem odpornościowym na tle wszelkich poważnych chorób.

Szczenięta starsze niż sześć miesięcy podlegają wielu zmianom (uogólnionym) z więcej niż 5 plamami.

Znaki i objawy. W przypadku nużycy obserwuje się u psa łupież. Objawy nużycy obejmują:

Nie można zidentyfikować rodzaju kleszcza bez badań laboratoryjnych, co oznacza, że ​​do właściwego leczenia konieczne będzie poddanie się diagnozie przez weterynarza.

Leczenie

W leczeniu roztoczy świerzbu potrzebne są nie tylko czynniki zewnętrzne. Będzie to również wymagało leczenia wewnętrznego. Terapia będzie zależeć od stopnia uszkodzenia, rodzaju pasożyta kleszcza i stanu psa.

Podczas przetwarzania zwierzęcia należy używać jednorazowych rękawiczek higienicznych; po wszystkich procedurach ręce są dokładnie myte mydłem.

Konieczne jest działanie w kilku kierunkach jednocześnie: w celu wzmocnienia odporności psa, leczenia powłok skórnych i normalizacji poziomów hormonalnych.

Do podawania podskórnego zaleca się lek Ivomek, który pomaga wyeliminować kleszcze. Substancją czynną zabijającą kleszcze jest iwermektyna.

Masowe stosowanie leku doprowadziło do znacznego spadku jego skuteczności, a odporność u pasożytów. Dożylnie można zastosować 1% roztwór błękitu trepanowego. Maści, krople, spraye, szampony są przepisywane zewnętrznie.

Przeciwko kleszczom tego typu można stosować tabletki Bravecto. W procesach zapalnych spowodowanych infekcją bakteryjną przeprowadza się leczenie antybiotykami.

Aby poprawić stan skóry na etapie regeneracji, stosuje się mieszanki olejów. Możesz użyć olejku z rokitnika, który dobrze przywraca skórze.

Leczenie świerzbu psów

W leczeniu otodektozy występuje wiele kropli do uszu.

Krople prętów należy stosować raz w tygodniu. Możesz kupić krople batonów, których substancją czynną jest diazinon. Aby zabić kleszcze, należy zaszczepić roztwór 3-6 kropli do każdego ucha (w zależności od wagi zwierzęcia). Procedurę wkraplania powtarza się po tygodniu.

Krople w kłębie warowni w kompozycji mają substancję czynną - selamektynę o różnych stężeniach (6 i 12%). W leczeniu roztoczy ucha lek nakłada się na obszar między łopatkami jeden raz, po miesiącu leczenie powtarza się. Nie może być stosowany do obsługi szczeniąt przez okres do półtora miesiąca.

Środki zapobiegawcze

W pomieszczeniu, w którym znajduje się chore zwierzę, konieczne jest regularne czyszczenie na mokro środkami dezynfekującymi. Zaleca się codziennie zmieniać miot, myć go wybielaczem lub wybielaczem, prasować lub suszyć na słońcu.

Dostęp dziecka do chorego psa powinien być ograniczony.

Chodzenie psa po mieszkaniu powinno być ograniczone do jednego pokoju, wtedy łatwiej będzie przeprowadzić dezynfekcję. Jeśli w domu są dzieci i inne zwierzęta, ich komunikacja z chorym psem zostaje tymczasowo zatrzymana. Ale zwierzę nie powinno czuć się opuszczone. Dorośli członkowie rodziny powinni się z nim bawić, zabierać ich na spacery, a nie tylko leczyć i karmić.

Kleszcze, które spadły z psa na człowieka, nie mogą istnieć przez długi czas. Świerzb ludzki może być zarażony tylko przez małpy.

To w nich roztocza pasożytują na tym samym typie świerzbu jak u ludzi.Należy jednak zachować ostrożność podczas komunikowania się i obchodzenia się z chorymi psami.

Świerzb u psów jest jedną z najbardziej ostrych chorób

Małe kleszcze dla psów zwane Sarcoptes canis powodują swędzenie świerzbu u psów, które weterynarze nazywają „sarkoptozą”. Pasożyty te mają długość ciała 0,2-0,4 mm, żyją i rozmnażają się w grubości skóry. Swędzenie świerzbu samic składa 40–60 jaj na całe życie.

Zakażenie psa sarkoptozą następuje po kontakcie z chorym zwierzęciem lub poprzez przedmioty pielęgnacyjne i ściółkę. Ta choroba stanowi największe zagrożenie dla młodych psów o cienkiej skórze. Zwierzęta są szczególnie trudne do tolerowania swędzącego świerzbu w zimnych porach roku.

Świerzb u psów jest przenoszony na ludzi. Ryzyko infekcji jest wystarczająco wysokie

Po wykryciu sarkoptozy u psa należy go chronić nie tylko przed innymi zwierzętami, ale także przed ludźmi. Skóra zarażonej osoby zaczyna swędzić, pojawiają się na niej pęcherze i krwawe skorupy.

Choroba z reguły znika sama po ustaniu komunikacji z chorym zwierzęciem.

Objawy i znaki

Po swędzeniu na skórze zwierzęcia pierwsze objawy choroby zaczynają pojawiać się po 1-2 tygodniach. Choroba ma następujące objawy:

1. W pierwszym etapie choroby obserwuje się zaczerwienienie w dotkniętym kleszczem obszarze skóry. Najczęściej dotyczy to przede wszystkim głowy i szyi psa;
2. Ponadto zauważalne są wysypki punktowe małych pęcherzyków wypełnionych cieczą. Podczas czesania pęcherzyki pękają. Takie obszary skóry są bardzo łuszczące się i wydają się być posypane otrębami;
3. W ostatnim etapie swędzącego świerzbu, przy braku leczenia, ciało psa wyczerpuje się.

Główne objawy świerzbu u psów, które właściciel zauważa gołym okiem, to:

Jak przebiega leczenie

Tylko lekarz weterynarii w klinice może zdiagnozować i zalecić leczenie sarkoptozy Twojemu zwierzakowi. Podczas diagnozy specjalista bierze pod uwagę objawy kliniczne świerzbu u psa oraz wyniki badania głębokich zeskrobań skóry pod mikroskopem.

Po ustaleniu swędzącego świerzbu u psów zwierzęciu przepisuje się leki na chorobę podstawową i powiązane objawy, karmienie dostosowuje się.

Świerzb u psów: jak szybko pozbyć się zwierzęcia z świerzbu kleszcza i zapobiec powikłaniom

Pies zostaje zarażony kleszczem przez kontakt z chorym zwierzęciem lub przez bypass - przez ziemię, trawę, ludzkie ubranie, na którym pasożyt może żyć przez dwa tygodnie. Nawet pies może zostać zarażony świerzbem, jeśli właściciel przyniesie kleszcz do domu na buty lub ubrania.

Czynnikiem sprawczym świerzbu jest roztocze świerzbu, które pies może złapać w bezpośrednim kontakcie z chorym zwierzęciem.

Czynnikiem sprawczym świerzbu jest kleszcz z rodzaju Sarcoptes canis - mikroskopijny pasożyt o wielkości 0,5 mm, którego prawie nie można zobaczyć gołym okiem. Kleszcz po założeniu sierści psa wnika w naskórek i zaczyna odżywiać się płynami tkankowymi.

Pojedyncze okazy, które spadły na sierść i zaatakowały skórę psa, zaczynają wykonywać ruchy i rozprzestrzeniać się po całym ciele. W pasażach do 3 mm dziennie pasożyty składają jaja, z których wykluwają się nowe okazy. Cykl życia samicy trwa 15 dni, w tym czasie jest ona w stanie wyprodukować do 50 jaj.

Szczyt zakażenia zwierząt roztoczami świerzbu występuje jesienią i zimą, rzadziej można go zarazić latem. Psy nie mają ani rodowodu, ani związanych z wiekiem predyspozycji do infekcji, więc każdy pies może cierpieć na świerzb.

Sarcoptosis (lub świerzb) jest niebezpieczny dla stanu zapalnego skóry i wyczerpania ciała psa, które rozwija się przeciwko nim. Skóra reaguje na produkty kleszczowe, tworząc nacieki i hiperkeratozę.

To infekcja wprowadzona w stan zapalny skóry stanowi zagrożenie dla psa. Jeśli pasożyt nie zostanie zniszczony na czas i nie rozpocznie się leczenie skóry, pies umrze.

Objawy i cechy świerzbu

Przestrzeganie zasad opieki nad psem i utrzymywania go w czystości nie stanowi ochrony przed zakażeniem świerzbem, dlatego należy uważnie monitorować zmiany zachodzące na skórze zwierzęcia i rozpocząć leczenie na czas.

Choroba zaczyna się od zaczerwienienia skóry na głowie, twarzy, szyi, pies aktywnie swędzi. Po pewnym czasie w miejscu zaczerwienienia pojawiają się małe guzki, stopniowo zmieniające się w bąbelki wypełnione płynem.

Ciecz wypływająca z bąbelków przykleja się do włosów, a na skórze rosną skorupy. Podczas czesania skóra zostaje zraniona, pojawiają się na niej nieleczone rany. Świerzb charakteryzuje się zwiększonym swędzeniem podczas ogrzewania, szczególnie w pobliżu akumulatora lub grzejnika.

Kolejnym etapem choroby jest pojawienie się łysienia u psa. Przede wszystkim obserwuje się wypadanie włosów na głowie. W miejscach bez włosów tworzą się gęste skórki. Pies emituje nieprzyjemny zapach o kwaśnych tonach.

Pies staje się ospały, znika apetyt. Jeśli choroba nie jest leczona, rozpoczyna się wzrost węzłów chłonnych, ogólne zatrucie organizmu. Pies zaczyna szybko tracić na wadze, odmawia jedzenia.

Skóra jest całkowicie pokryta strupami, włosy przypominają filcowany filc, stopniowo pies całkowicie się łysa. Ten stan zwierzęcia prowadzi do rychłej śmierci.

Czy można chronić psa przed roztoczami świerzbu?

Zapobieganie infekcji psa świerzbem polega na regularnym badaniu zwierzęcia w celu wykrycia pierwszych objawów. Nie można całkowicie chronić psa przed zarażeniem pasożyta jego sierścią.

Należy podjąć rozsądnie możliwe środki:

Przy ścisłym przestrzeganiu zaleceń specjalistów świerzb u psa można wyleczyć szybko i całkowicie. Po leczeniu pies potrzebuje ulepszonej diety i kursu fortyfikacji w celu utrzymania odporności.